پروژه ساخت مسجد دانشگاه جامع امام حسین
پروژه ساخت مسجد دانشگاه جامع امام حسین
ساخت گنبد کاشی دانشگاه امام حسین (ع) تهران
دانشگاه امام حسین (ع) دانشگاه سپاه بوده و این دانشگاه واقع در بزرگراه اتوبان شهید بابایی می باشد.کار ساخت مسجد دانشگاه امام حسین (ع) در مهرماه سال نود و چهار آغاز و در دی ماه سال نود و پنج تکمیل شد.
پروژه مسجد جامع دانشگاه امام حسین:
ساخت مسجد دانشگاه امام حسین در مهرماه سال نود و چهار توسط شرکت اندیشه و عمران محیط ( شرکت زیر مجموعه خود دانشگاه امام حسین ) آغاز شد.
اطلاعات کوتاهی در مورد دانشگاه امام حسین:
دانشگاه جامع امام حسین دانشگاهی در شهر تهران است که دارای دانشکدههای علوم پایه، فنی و مهندسی، و علوم انسانی است. دانشگاه امام حسین دو بخش مجزا و جداگانهه دارد. یکی دانشکده افسری که از سال ۱۳۷۸ به دانشگاه افسری ارتقا یافت و مخصوص افرادی است که گزینش شده و در آینده کادر سپاه خواهند شد و دیگری دانشگاه جامع امام حسینن است که از طریق کنکور سراسری دانشجو میپذیرد.
در سال ۱۳۶۲ توسط مهدی باکری با نام پادگان امام حسین بنیان گذاری شدودر سال ۱۳۶۵ مرکز آموزش عالی امام حسین توسط شورای گسترش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مورد تائید و تصویب قرار گرفت و در سال ۱۳۶۶ بهعنوان یک دانشگاه جامع متشکل از دانشکدههای علوم پایه، فنی مهندسی، علوم پزشکی و علوم انسانی به رسمیت شناخته شد. در سال ۱۳۶۹ دانشکده علوم پایهٔ نظامی، به مجموعه دانشگاه اضافه شد و با تبدیل دانشکدهٔ علوم پزشکی به دانشگاه علوم پزشکی بقیهٔالله دانشکدهٔ مزبور رسماً از دانشگاه جدا شده، ریاست آن تغییر کرده و به سردار ربیعی واگذار شده است.
ساخت مسجد دانشگاه جامع امام حسین تهران موقعیت مرکزی در مهرماه سال نود و چهار توسط شرکت اندیشه و عمران محیط آغاز شد.
کلیه امور کاشیکاری مسجد این پروژه توسط گنبد سازی لطیفی با استفاده از کاشی هفت رنگ سنتی اصفهان درجه یک انجام شده است.
طراحی معماری و مدیریت کل پروژه:جناب آقای دکتر محمد میرزایی
طراحی سازه و مدیر پروژه:جناب آقای دکتر صفا پیمان
طراحی نقشه:جناب آقای مهندس مهدی برزگر
امور قرارداد و سرپرست کارگاه:جناب آقای مهندس رضا طیبی
ناظر پروژه:جناب آقای مهندس نقدی
پیمانکار ساخت گنبد، شبستان ،سر درب ، شبستان سر درب ورودی ، مناره ها ، و مزار شهدا و محراب مسجد : مهندس ساسان لطیفی (گنبد سازی لطیفی)
- کاشیکاری محراب
- کاشیکاری محراب و سردر
- کاشیکاری محراب و سردر
- کاشیکاری محراب و سردر
- کاشیکاری محراب و سردر
گنبد و گلدسته از لحاط مصالح مصرفی بطور کلی به دو دسته تقسیم بندی می شوند .
الف — نوع غیر فلزی از آجر و کاشی استفاده شده و باید در محل ساخته شود . از محاسن آن ماندگاری و دوام آن می باشد
و از معایب این نوع از گنبد و گلدسته ها می توان به موارد زیر اشاره نمود :
– قیمت بالای آن در مقایسه با نوع فلزی
– طولانی بودن زمان اجرا
–کم بودن تعداد استادکاران مجری
ب — گنبد وگلدسته فلزی پیش ساخته که از فلز و بصورت آماده در محل نصب می شود واز محاسن آن می توان به موارد زیر اشاره کرد
– آماده سازی و نصب سریع
– هزینه خیلی پایین ترنسبت به نوع غیر فلزی
– تنوع از نظر طرح و جنس همچنین زیبایی آن
واز معایب آن می توان به کاهش شفافیت آن طی مرور زمان طولانی
تقسیم بندی گنبد و گلدسته ها از نظر جنس رویه آنها
با توجه به جنس رویه گنبد و گلدسته های فلزی می توان آنها را در سه گروه تقسیم بندی کرد:
الف – با رویه آلومینیوم طلایی
ب — با رویه استیل نقره ای
ج — با رویه استیل طلایی
درتقسیم بندی فوق جنس بدنه اصلی مد نظر بوده و از دو نوع ورق دیگر هم بصورت ترکیبی استفاده می شود .
نکته مهم در استعلام قیمت این ست که ضخامت ورق و جنس آنها متفاوت می باشد

پروژه ساخت مسجد دانشگاه جامع امام حسین
مساجد و مدارس صفویه به طور کلی با پوششی از کاشی ها در درون و بیرون بنا تزیین شده اند. در حالی که کاربرد کاشی های معرق تداوم می یافت، شاه عباس که برای دیدن بناهای مذهبی کامل نشده اش بی تاب بود، استفاده بیشتر از تکنیک سریع کاشی هفت رنگ را تقویت کرد.
در عصر صفویه، کاشی هفت رنگ در قصرهای اصفهان به نحوی گسترده مورد استفاده قرار گرفت و نصب کاشی های چهارگوش درون قابهای بزرگ، منظره هایی بدیع همراه با عناصر پیکره ای و شخصیتهای مختلف، به وجود آورد.
در قرن دوازدهم هجری، با روی کار آمدن زندیه عمارت سازی در اندازه های جاه طلبانه به ویژه در شیراز، پایتخت زندیان، از سر گرفته شد و به همین دلیل، جنبش جدیدی در صنعت کاشی سازی پدید آمد. در این عصر، تصاویر کاشی ها با نوعی رنگ جدید صورتی که در دوران حکمرانی قاجار نیز استفاده می شده، نقاشی می شوند.
صنعت کاشی سازی اسلامی در دوره هایی از پورسلین-ظرف چینی وارداتی از دوران تانگ و سونگ- تأثیر پذیرفته است. حاصل این تأثیرات، ساخت کاشی هایی با لعاب سفید و طرح های آبی است. اقتباس هنرمندان اسلامی از چینی های آبی-سفید قابل ملاحظه است. در اواسط قرن نهم هجری، نقشمایه های چینی کاملا در نقشمایه های دوران اسلامی جذب شده و حاصل آن، پدیدار شدن یک سبک اسلامی-چینی دو رگه دلپذیر و قابل قبول بود.
هنر کاشی کاری ترکیه تا حد زیادی تحت تأثیر سنتهای ایرانی قرار داشت. در قرن نهم هجری (تا سال 875 ه.ق) هنرمندان تبریزی با انگیزه اشتغال به فعالیت در ترکیه می پرداختند.